روزها منتظر روز وصا لش بوديم

زندگي يك شب تاريك زمستاني سرد

كه همه چشم به فرداي بهارش داريم

زندگي دشت قشنگي است پر از زنبق و ياس

من و تو سرخوش و سرمست از آن مي گذريم

زندگي كوچه تاريك و هراس آور عمر

كه همه خسته و دلتنگ از آن مي گذريم

زندگي معركه اين فلك شعبده باز

كه همه گرم تماشا و زجان مي سوزيم

زندگي شعله مرموز چراغي فرتوت

گرد او رقص كنان پيروجوان مي سوزيم

زندگي ديو مهيبي است كه در سينه خود

حسدوحيله و سالوس فراوان دارد

زندگي گاه خوش و گاه نژند

تكيه هرگز نتوان كردبر اين سقف بلند

زندگي گر چه فريباست چو ديبا و پرند

دل نبنديم بر اين آبي زيباي بلند